தேம்பாவணி - வளன் செனித்த படலம்
நூல் குறிப்பு
தேம்பாவணியை இயற்றியவர் வீரமாமுனிவர். இந்நூலில் மூன்று காண்டங்கள்,
முப்பத்தாறு படலங்கள், 3615 பாடல்கள் உள்ளன. தேம்பா + அணி = தேம்பாவணி. வாடாத மாலை
எனப் பொருள். இந்நூலின் பாட்டுடைத் தலைவன் இயேசு பெருமானின் வளர்ப்புத் தந்தை சூசை
மாமுனிவர்.
ஆசிரியர் குறிப்பு
வீரமாமுனிவரின் இயற்பெயர் கான்ஸ்டான் ஜோசப்பெஸ்கி. கான்ஸ்டான் என்னும்
இத்தாலி மொழி சொல்லுக்கு அஞ்சாமை எனப் பொருள். இவர் தம் பெயரை “தைரியநாதசாமி” என
மாற்றிக்கொண்டார். தமிழ்ச் சான்றோர் இவரை வீரமாமுனிவர் என அழைத்தனர். 1710ஆம் ஆண்டு
தமிழ்நாட்டிற்கு வந்த இப்பெரியார் 37 ஆண்டுகள் சமயப் பணியும் தமிழ்ப்பணியும் புரிந்து
1747ஆம் ஆண்டில் அம்பலக்காடு என்னும் இடத்தில் இயற்கை எய்தினார். திருக்காவலூர் கலம்பகம்,
கித்தேரியம்மாள் அம்மானை, வேதியர் ஒழுக்கம், பரமார்ர்த்த குரு கதை, செந்தமிழ் இலக்கணம்,
கொடுந்தமிழ் இலக்கணம், தொன்னூல் விளக்கம், சதுரகராதி போன்ற பல நூல்களை இயற்றியுள்ளார்.
திருக்குறளின் அறத்துப்பால், பொருட்பால் இரண்டையும் இலத்தீன் மொழியில் மொழி பெயர்த்துள்ளார்.
வளன் செனித்த படலம்:
காப்பியத் தலைவனான வளன் என்னும் சூசை, தாவீது மன்னனின் அரச மரபில் தோன்றிய
வரலாற்றைக் கூறுவதே வளன் செனித்த படலம் ஆகும். யோசேப்பு என்றும், சூசை என்றும் ஒலிபெயர்க்கப்பட்ட
ஜோசப் என்னும் பெயரை வீரமாமுனிவர் வளன் என்று தமிழ்ப்படுத்தியுள்ளமை குறிப்பிடத்தக்கது.
வளங்களை வளரச் செய்பவன் என்னும் பொருளுடைய எபிரேய மொழியில் சூசை என்னும் பெயர் வழங்கி
வருகிறது. அதன் நேரிய மொழிபெயர்ப்பு தமிழில் வளன் என்பதாகும்.
கதைச் சுருக்கம்:
யூதேயா நாட்டு மன்னன் சவுல். அந்நாட்டில் பிலித்தையர் என்ற இனத்தினர் திருமறையைப் பழித்தும்
கடவுளை இகழ்ந்தும் வந்தனர். அரக்கன் கோலியாத் இஸ்ரேல் மக்களை இகழ்ந்து, அவர்களுள் ஒருவனை
போருக்கு அழைத்தான். தாவீதன் என்னும் சிறுவன் அவனிடம் போர் புரிந்து அவனைக் கொன்றான்.
தாவீது மன்னன் சிறப்பு
- எருசலேம் திரு நகரத்தில், தாவிது மன்னன் மகிழ்ச்சியோடு அரசு வீற்றிருந்தான். அவன் உயிர்களிடம் கருணை நிறைந்த நெஞ்சம் படைத்தவன்; மழைபோல் கொடுக்கும் வள்ளல் தன்மை உடையவன்; மலர்களால் அணிந்த மார்பு கொண்டவன்; பொன் அணிகலன்களால் நிறைந்த மலை போல் திரண்ட புயங்களை உடையவன்.
- அவன் மின்னலின் ஒளி தவழும் இடியை, அம்பாகப் பொழிந்த வில்லை உடையவன்; கருணை தவழும் நிழலைக் குடிகளுக்கு வழங்கும் அருள் என்னும் குடையை உடையவன்; வெளிச்சம் தவழும் ஒன்பது வகை மணிகள் பதித்த தேரை உடையவன்; ஆண் யானை போன்ற வீரம் படைத்தவன்.
- போர் முகத்தில் புறமுதுகிட்டு ஓடாத வலிமை கொண்டு ஆண் சிங்கம் போல் தோன்றுபவன்.
- அவன் வேல்கொண்டு செய்யும் போரினால் எவராலும் வெல்லப் படாதவன்; தவத்தினால் தன்னையே வென்ற தன்மை உடையவன்; வானவரும் விரும்பத்தக்க தன்மை உடையவன். தன்னை நாடி வருவோர்க்கு உதவி செய்யும் கொழு கொம்பு போன்றவன்.
- நீதி தவறாது செங்கோல் முறையில் ஆட்சி செய்பவன். கல்வி நலமும், செல்வத்தின் நலமும், அறத்தின் நலமும், தேன் போன்ற இன்ப நலமும் இனிது நிறைந்தவன்.
- தன்னோடு பகை கொள்பவருக்கு இடி போலவும், தன் கால்களில் விழுந்து துதித்து மேன்மை செய்பவருக்கு அமுது போலவும், அச்சந்தரும் தன்மை உடையவன். அத்தாவிதன் சிறுவனாய் இருந்த காலத்தில் தன்னை இகழ்ந்தவர்களுக்கு, வேல் முதலிய படைக்கருவிகள் இல்லாமலேயே தன் ஆற்றலால் துன்பம் செய்தவன்; இத்தகையவனின் வீரத்தை எடுத்துக் கூறுதல் நன்றாம்.
தாவீதின் இளமைப் பருவம் - சவூல் அரசனைப்
பீலித்தேயர் எதிர்த்தல்
சூதேய நாட்டில் சவூல் என்ற மன்னன் ஆண்ட போது, மலைகளில் வாழ்ந்த பிலித்தையர்
வேதத்தைப் பகைத்தவராய், அம்பு மழை பொழிந்து, போர் செய்யுமாறு எதிர்த்து வந்தனர்.
பீலித்தேயருள் இராக்கதன்
எருசலேம் திருநகர் முழுவதும் நடுங்குமாறு, வாளை ஏந்தி நின்ற பிலித்தையர்
நடுவே, கருநிறம் பெற்றுப் பெருத்த மேகத்தைப் போன்ற உருவத்தைக் கொண்டு தோன்றிய கோலியாத் என்னும் கொடிய ஓர் அரக்கனும் எதிர்த்து நின்றான்.
கோலியாத்தின் தோற்றம்
- ஒரு கரியமலை என்று சொல்லத்தக்க வகையில், வான வெளியை மூடி மறைக்கும் பெரிய இரு புயங்களுக்கு மேல் அமைந்துள்ள தலையோடு, பார்ப்போர் களிப்பையெல்லாம் அடக்கக் கூடிய சினத்தைக் காட்டிக் கொண்டு அச்சம் விளைவிக்கும் வகையில் அவனுடைய தோற்றம் இருந்தது.
- நெடிய வாளை இடையின் ஒரு பக்கம் நெருங்கத் தொங்கவிட்டு, தோள்மீது கருமேகம் போல் பரந்த கேடயத்தைத் தாங்கி, நீண்ட ஈட்டியைக் கையில் கொண்டு, அவன் போரை எதிர் கொண்டான்.
கோலியாத்தின் கோபவுரை
நெஞ்சில் அடங்காத அகந்தை பெருகிய அவ்அரக்கன் “உங்களுள்
ஒருவன் இங்கு வந்து என்னுடன் போரிட வேண்டும். நானும் அவனும் தனித்தனி நின்று தாக்க
வேண்டும், என்னுடன் போரிட்டுத் தோற்றவன், வென்றவனுக்கு அடிமைகள் என்று ஆகக்கடவர்,''
என்று, ஆரவார மகிழ்ச்சியால் நகைத்து, இகழ்ச்சியுடன் சொல்லி அறைகூவி அழைத்தான்.
கண்டவர் மருட்சி
அவ்வுருவம் ஒரு பெரிய மலையோ? பேயோ? பூதமோ? வேறு யாதோ? என்றவாறு அவ்வுருவத்தை
இசுரவேலர் கண்டு அஞ்சினர்; கோலியாத் அறைகூவிய சொல்லைக் கேட்டபோது மயங்கினர்.
கோலியாற்றின் அகந்தை நகைப்பு
இசுரவேலர் அச்சத்தைக் கண்ட கோலியாத், செருக்குற்று அவர்கள் தொழுகின்ற
ஆண்டவனைப் பகைத்தான்.
சவூல் அரசன் அறிக்கை
அவனைத் தடுப்பவர் எவருமே இல்லாமல், அவன் சொல்லிய வீர உரைகளைக் கேட்டு
எவருமே நீங்கி விடுவாரென்று கண்டு, மன்னனும் தன் நெஞ்சத்தில் ஏக்கம் கொண்டான். ''எவனேனும்
எதிர்கொண்டு வந்து அவ்வரக்கனை வெல்வானாயின், அப்பொழுதே நான் அவனுக்கு என் மகளை மணமுடித்துக்
கொடுப்பேன்'' என்றான்.
வீர இளைஞன் தாவீதன்
இவ்வாறாக நாற்பது நாட்களும் கடந்து சென்றபின், இளமை வாய்ந்த தாவிதன்,
தன் தமையன்மார் மூவர் போர் செய்யப் போயிருந்தமையால், அவர்களைக் காண ஆசையால் தொடர்ந்து
அங்கு வந்து சேர்ந்து, அங்கு நடந்த யாவற்றையும் அவர்கள் அச்சத்தோடு சொல்லக் கேட்டான்.
தாவீதன் இசுரவேலரிடம் வீரமொழி விளம்பல்
அவ்வார்த்தையைக் கேட்ட தாவிதன் கொதித்து எழுந்து, ''சொல்லுக்கு அடங்காத
தன்மையுடைய கடவுளை இகழ்ந்து பேச விரும்பியதன் மூலம், சாவையே விழுங்கிய அத்தீயவன் யார்?''
என்றான்.
''கையின் வலிமையினால், உள்ளத்தில் ஓங்கி எழும்
பொய்யான வலிமையைக் கொண்டுள்ள ஒருவன் சினத்தினால் புகைந்து பேசிய சொல்லுக்கு அஞ்சுவது
ஏனோ? உடலின் வலிமையினால் மட்டும் ஒருவனுக்கு விரும்பிய வெற்றி கிட்டுவதோ? கடவுள் தரும்
வலிமையினால் சிறுவனாகிய நானுமே அவனை வெல்லுவேன்'' என்றான்.
சவூல் அரசன் வினாவும், தாவீதன் விடையும்
- தாவிதன் சொல்லியதை அரசன் கேள்வியுற்று, ''இவனை உடனே அழைத்துக் கொண்டு வாருங்கள்'' என்றான்; அதன்படி சென்ற அந்த நல்ல சிறுவனைக் கண்டதும், ''நீ இறக்க எண்ணினாயோ? அவ்வரக்கனின் சீற்றத்திற்குமுன் நீ எம்மாத்திரம்!'' என்றான்.
- அரசனது திருவடிகளை வணங்கிய தாவிதன், ‘ஐயா, கடவுளைப் பகைத்து, அவனுக்கு இயல்பாக அமைந்துள்ள ஆண்மையை மறுத்த ஒருவனை எவன்தான் வெல்ல மாட்டான்?” என்று கூறினான்.
- ''வலிமையோடு சினந்து கொல்லும் சிங்கமும் கரடியும் பாய்ந்து வந்தும், கொடுமையோடு சினந்து முழங்கும் புலியினங்களும் எதிர்கொண்டு வந்தும், காற்றாடி போல் சுழன்று என்னை எதிர்த்தபோது, அவற்றின் கழுத்தை நெரித்து நான் கொன்றேன். அறத்தைக் கெடுத்தவனாகிய இவ்வரக்கன் அவற்றைக் காட்டிலும் வலியவனோ?'' என்றான்.
- அரசன் அவனது அரிய வீரத்தை அறிந்து வியப்புற்று ''நல்லது'' என்று இசைந்து, உரிய போருக்கு உதவவென்று விரிந்து பரவும் ஒளி பொருந்திய தனது வேலோடு வேறு பல கருவிகளையும் ஒருங்கே கொடுத்தான். தாவிதனோ, ''அவற்றோடு நடந்து செல்லும் முறையை நான் அறிகிலேன்'' என்று மறுத்து விட்டு அகன்றான்.
தாவீதன் போருக்குப் புறப்படுதல்
தானே தெரிந்தெடுத்த வாய்ப்பான ஐந்து கற்களோடு கவணையும் கையில் எடுத்துக்
கொண்டு சென்றான். அங்கிருந்து நீங்கிய சிறுவனை நோக்கி யாவரும் மனத்துள் வியந்து இரங்கினர்;
குருக்கள் யாவரும் வெற்றியின் ஆசையால் ஆசி மொழிகளைக் கூறினர்; தன் பக்கத்துப் படையணியை
விட்டுத் தாவிதன் தனியே பிரிந்து சென்ற போது அங்கு இசுரவேலர் அனைவரும் ஒலி பெருக ஆரவாரம்
செய்தனர்.
கோலியாத்தின் கோபமொழி
இசுரவேலர் ஆரவாரித்த ஓசையை அரக்கனாகிய கோலியாற்று கேட்டு, தன்னை எதிர்த்து
வந்த சிறுவனைப் பழித்து, யாவரும் அஞ்சுமாறு கூர்மையான வேலோடு அணுகி வந்து, ‘அடே! நீ என் எதிரே நிற்கவுங் கூடுமோ? நாய் நின்று, மதம் பொழியும்
யானையை எதிர்த்துப் போர்வினை நடத்துமோ! அடே! சினங்கொண்டு நான் வாய் திறந்து மூச்சு
விடவும்! நீ சுழன்று, நுண்ணிய தூளாய்ப் பொடிந்து, இவ்வுலகிற்கு அப்புறமுள்ள மறுவுலகிற்கே
சென்று விடுவாய் !" என்றான்.
தாவீதன் மறுமொழி
சிறுவனாகிய தாவிதன் அவனை நோக்கி, "வெல்லும் தன்மையுள்ள கூர்மையான
வேல் தரும் வலிமையாகிய அது ஒன்றே உன் வலிமை! நானோ தக்க சமயத்தில் ஆதரவு தரும் ஒப்பில்லா
வல்லமை கொண்ட கடவுளின் வலிய கையின் துணை கொண்டு உன்னைக் கொன்று, உன் உடலை விரைவில்
பறவைகளுக்கு இரையாகுமாறு செய்வேன்" என்று சொல்லிக்கொண்டே, தன் கையிலுள்ள கவணைச்
சுழற்றினான்.
கோலியாற்றின் வீழ்ச்சி
தாவிதன் கல்லைக் கவணில் ஏற்றியதையும், கவணைச் சுழற்றியதையும், அக்கல்லை
விரைவில் அரக்கன் மீது செலுத்தியதையும் ஒருவருமே கண்டுகொள்ளவில்லை. இடிக்கும் மேகம்
போன்று அந்தக்கல் அவன் நெற்றியில் பாய்ந்ததையும், அவன் விழுந்ததையும் மட்டுமே எல்லோரும்
கண்டனர்.
இறைவனைப் பழித்த இராக்கதன் தலை
போர்க்களத்தில் வீழ்ந்த அவ்வரக்கனது இடையின் ஒரு பக்கம் பொருந்தியிருந்த
வாளைத் தாவிதன் உருவி, பிலித்தையரை நோக்கி, "என் இறைவன் கொண்டுள்ள வல்லமையை இதன்மூலம்
உணர்ந்து கொள்ளுங்கள்!" என்று கூறி, அவனது பெரிய தலையைக் கொய்து அனைவருக்கும்
தூக்கிக் காட்டினான்.
தாவீதன் அரசனாதல்
வானுலக ஆண்டவன் தந்த வல்லமையைத் தாவிதன் அடைந்து, சிறந்த அரியணையில்
உயர்ந்து வீற்றிருந்து அரசன் ஆனான். செங்கோல் முறையினின்று வழுவாது நல்லாட்சி புரிந்தான்.
ஆண்டவன் மகிழ்ச்சியோடு ஒரு நாள் அவனுக்குத் தோன்றி, " உன் சந்ததி இடையே பல தலைமுறை
கழிந்தபின் ஒரு மகனால் மகிழச் செய்வேன்’ என்றார்.
வாக்குறுதியின் வழித் தோன்றல்
- கடவுள் வரங்களின் வளம் கொண்ட சூசையை இன்பத்தோடு தெரிந்து கொண்டார். செல்வம் ஒன்றுமே இல்லாத வறுமையாளனாய் அவனைப் பிறக்கச் செய்தார். அவனுடைய தந்தை சகோபு, தாய் நீப்பி அவள்.
- அழகு கொண்ட நீப்பி என்னும் மங்கை, உள்ளம் மகிழ்ந்து, நல்ல கருப்பம் உற்றாள். ஆண்டவர் மிகுந்த அன்போடு ஓர் உயிரைப் படைத்து, அவளுடைய உடலினுள் செலுத்தினார்.
- வரங்களின் தொகையால் தன் கருப்பத்தினுள் நிகழ்ந்தவற்றை அறியாதவளாய், அளவில்லாது உள்ளம் மகிழ்ந்த தாயாகிய நீப்பி என்பவள் வியப்படைந்து, தளர்வு நீங்கி எழுச்சி கொண்டாள்: பொன் போன்ற கருப்பம் முதிர்ந்து, ஒளி நிறைந்த முகத்தோடு பிறந்த மகனின் அழகைக் கண்டு, தாயாகிய நீப்பி இன்பப் பயனை அடைந்தாள்.
- குழந்தையைக் கண்டவர் யாவரும் உள்ளத்தில் மகிழ்ச்சியும் மேலான ஓர் இன்பமும் கொண்டனர்; "இவன் கடவுளின் திருவடிகட்கு மகிழ்ச்சியூட்டும் குளிர்ந்த மாலை போல் ஆவான்", என்று வாழ்த்தி வெற்றி கூறினர்.
- ஆசை மிக்க கனி போன்ற அம்மகனைப் பெற்றவள், மகனைக் கூர்ந்து நோக்கி, "சூசையே! உயர்ந்து வளர்வாயாக!" என்று வாழ்த்தினாள். வானுலகத்து ஆண்டவன், வானுலக நலங்களைச் செய்யும் நோக்கத்தோடு அக்குழந்தையை நோக்கி, "இவன் அறத்தோடு என் மார்பில் வாடாத மாலையாய் அமைவான்," என்று கூற, அழகிய மலர் மழை பொழிந்தது. அத்தாய், மகனின் நலத்தைக் கேட்டறிந்து, இறைவனின் பாதத்தில் விழுந்து தொழுதாள்.
- அக்குழந்தையின் அழகு மிகுமாறு அழகிய அணிகலன்களை அணிவித்தனர். மணிகள் வைத்த சதங்கையும் சிலம்பும் ஒலிக்குமாறு கால்களில் அணிவித்து, ஒளி பொருந்திய இரத்தின மோதிரத்தை விரலில் இட்டு, பசுமையான அழகிய மலர் மெத்தையில் கிடத்தி, “அலைகள் திரண்ட கடல் சூழ்ந்த உலகிற்கு இவனே ஒரு திலகம் ஆவான்”, என்று போற்றினர். சூழ நின்றோர் சிலர், “வானத்தின் மேல் உள்ள கதிரவன் இம் மண்ணுலகில் வந்து கிடக்கும் அழகிய வடிவமே இக் குழந்தை”, என்பர். இன்னும் சிலர், வேதத்தை விளக்கிக் காட்டும் சுடர் விளக்கே இம்மகன்”, என்பர். இவ்வாறு புகழ்ச்சிகளைக் கூறி, இன்பம் எய்தினர்.
வளன் சனித்த படலம் முற்றும்.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக