செவ்வாய், 3 செப்டம்பர், 2024

பெருங்கற்காலம் (உலோகக்காலம்)

 

பெருங்கற்காலம்  (உலோகக்காலம்)

புதிய கற்காலத்தின் இறுதியில் பெருங்கற்காலம் தோன்றியது. இக்காலத்தில் வாழ்ந்த தமிழர்கள் இறந்தவர்களுடைய புதைகுழிகளின் மேல் பெரிய கற்களைக் கொண்டு நினைவுச் சின்னங்களைக் கட்டினர். இவை பெருங்கற்படை சின்னங்கள் என்று அழைக்கப்படுகின்றன. அவற்றை அமைக்க பெருங்கற்களைப் பயன்படுத்தியதால் பெருங்கற்காலம் என்று அழைக்கப்படுகின்றது.

இக்காலத்தில் தமிழர்கள் தங்கள் பட்டறிவால் உலோகங்களைக் கண்டுபிடித்தனர். கற்கருவிகளைப் பயன்படுத்தியதைவிட பொன், செம்புவெண்கலம், இரும்பு ஆகிய உலோகங்களைப் பயன்படுத்தக் கற்றுக் கொண்டனர். எனவே இக்காலத்தை உலோகக் காலம் என்றும் இரும்புக் காலம் என்றும் குறிப்பிடுவர்.

முகத்தோற்றம்

          பெருங்கற்காலத் தமிழர்கள் இன்றைய மனிதர்களைப்போல முகத்தோற்றம் அடைந்தனர். தலைமுடியைச் சீரமைத்துத் தங்களை அழகுப்படுத்திக் கொண்டனர். பஞ்சைக் கொண்டு தறி நெசவு செய்து ஆடையை உருவாக்கினர்.

தங்கத்தைக் கண்டெடுத்தல்

          உலகின் பிற மனிதர்கள் செம்பை அறிவதற்கு முன்பு தொல்தமிழர்கள் தங்கத்தைக் கண்டுபிடித்தனர். பிற்காலத்தில் கண்டெடுக்கப்பட்ட செம்பு, வெண்கலம், இரும்பு ஆகியவற்றை வேறுபடுத்த செம்பொன், வெண்பொன், இரும்பொன் என்று அவை அழைக்கப்பட்டன. சிறிய தகட்டைப் போன்று மெல்லிய அளவிலான தங்கத்தைக் களிமண்ணின் மீது இணைத்து அணிகலன்களாகப் பயன்படுத்தியமையைத் தொல்லியல் அறிஞர்கள் சுட்டிக் காட்டுகின்றனர். ஆதிச்சநல்லூரில் தங்கத்தினால் ஆன 19 மகுடங்கள் கண்டெடுக்கப்பட்டுள்ளன.

செம்பு கண்டெடுத்தல்

தங்கத்தை அறிந்த மக்கள் அதன் தொடர்ச்சியாகச் செம்பையும் கண்டுபிடித்து அதில் பல கருவிகளை உருவாக்கினர். உளி, சுத்தி, ஆணி, அம்பு, வாள் போன்றவை செம்பினால் செய்யப்பட்டன.

வெண்கலம் அறிதல்

செம்பும் தகரமும் கலந்த கலப்பே வெண்கலம் அல்லது வெள்ளிக் கலம் எனப்பட்டது.  கிண்ணம், குடம், வட்டில் முதலிய கலங்களும், மாட விளக்கு, குத்து விளக்கு, பாவை விளக்கு போன்றவையும், வாள், கரண்டி முதலிய கருவிகளும் வெண்கலத்தால் செய்யப்பட்டன. ஆதிச்ச நல்லூர் அகழாய்வில் வெண்கலப் பொருட்கள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளன. அவற்றில் சாடிகள், கிண்ணங்கள், மூடிகள் போன்றவை குறிப்பிடத்தக்கவை.

உலக மனிதர்கள் செம்பை மட்டுமே அறிந்த நிலையில் பெருங்கற்காலத்தமிழர்கள் வெண்கலத்தைப் பயன்படுத்தினர் என்பதும், பல உலோகங்களைக் கலந்து புதிய உலோகங்களை உருவாக்கிப் பயன்படுத்தினர் என்பதும் தமிழர்களின் வளர்ச்சியடைந்த தொழில்நுட்பத்தைக் காட்டுகின்றது.

இரும்பு அறிதல்

          மண்ணால் ஆகிய கலங்கள் வனைவதற்குத் தகுதியான மண்ணைத் தேடியபோது அவர்கள் இரும்பைக் கண்டு பிடித்தனர். இது உலகம் எங்கும் மற்ற உலோகங்களை விட மிகுதியாகக் கிடைத்தது. இரும்பின் தன்மை எல்லாவகைக் கருவிகளுக்கும் ஏற்றதாக இருந்ததால் இதன் பயன்பாடு அதிகரித்தது.  இதனைக் கரும்பொன் என்றும் கூறுவர். அம்பு முனைகள், வாள், கத்தி, கோடரி ஆகிய பொருட்கள் இரும்பினால் செய்யப்பட்டன. ஆதிச்சநல்லூரில் இரும்பினால் செய்யப்பட்ட அரிவாள்கள், மண்வெட்டிகள், கோடரிகள், அம்புகள், வாள்கள், ஈட்டிகள் கிடைத்துள்ளன.

களிமண்ணால் பானை, சட்டி செய்தல்

மண் சேறாக மாறியதையும், கதிரவனின் வெப்பத்தால் சேறு காய்ந்து கெட்டித் தன்மை அடைந்ததையும், அது தீயில் பட்டவுடன் இறுகிக் கடினமான ஓடு போன்று மாறியதையும் கண்டு வியந்த தமிழன், தன் வெறும் கைகளால் மட்கலங்களைச் செய்யத் தொடங்கினான். அது ஒழுங்கற்றதாக இருந்தது. சக்கரம் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட பின்னர் அதன் மேல் மட்கலத்தினை உருவாக்கினான்.  சக்கரத்தால் செய்யப்பட்ட பானைகள் பையம்பள்ளியில் கிடைத்துள்ளன.

வேளாண்மை செய்ய ஏரி, குளம் அமைத்தல்

பெருங்கற்காலத்தில் பஃறுளியாறு, குமரியாறு போன்ற ஆறுகளால் குமரிக்கண்ட காடுகள் அழிக்கப்பட்டு விளை நிலங்களாக மாற்றப்பட்டன.  இதனால் வயலும் வயல் சார்ந்த இடங்கள் தோன்றின. மழை நீரைத் தேக்கி வைக்க ஏரி, குளங்கள் அமைத்தனர்.  தமிழர்கள் தாங்கள் வாழும் இடங்களிலேயே நீர் வளத்தைப் பெருக்கக் கிணறுகளை வெட்டியது அவர்களின் தனித்தன்மையாகும். இதனால் வேளாண்மை பெருகியது. செந்நெல், வெண்நெல், மஞ்சள் ஆகியவற்றைப் பெருமளவு விளைவித்தனர். குறிஞ்சி, முல்லைக்கு அடுத்தபடியாக நீர்வளமும் நில வளமும் மிகுந்த மருத நிலத்தில் தமிழர்கள் பரவி வாழ்ந்தனர்.

உணவுகள்

          பெருங்கற்காலத் தமிழர்கள் பருப்பால் கூட்டும் சாறும் குழம்பும் செய்து சோற்றுடன் கலந்து உண்டனர். காய்கறி வகைகளைப் பருப்புடன் தனியாகச் சமைத்தனர். மீன், ஆமை, நண்டு முதலிய நீர்வாழ் உயிரினங்களையம், ஆடு, மாடு, கோழி முதலிய விலங்குகளின் இறைச்சியையும் சமைத்து உண்டனர்.  அவர்கள் தீயைக் கட்டுப்படுத்தத் தொடங்கியவுடன் சமையல்முறை சிறப்புற்றிருக்க வேண்டும்.

இருப்பிடம்

          உயர்ந்த மண் எழுப்பிப் பெருவீடு கட்டிக் கூரை வேய்ந்து கொண்டனர். குன்றுகளில் இருந்து கற்களைக் கொண்டு வந்து சுண்ணாம்பு கலந்த மண் பூசி, கல் வீடு கட்டிக் கொண்டனர். அதிகாரமும் செல்வமும் உடையவர்கள் செங்கல்லால் வீடு எழுப்பிச் சுண்ணாம்பைக் கொண்டு காரை பூசி, சுட்ட ஓடுகளினால் கூரை வேய்ந்து கொண்டனர்.

தொழில்கள்

          வேட்டையாடுதல், காய்கனி பறித்தல், ஆடு மாடுகளை மேய்த்தல், வேளாண்மை செய்தல், மீன் பிடித்தல், உப்பு விளைத்தல், படகுகள், மரக்கலன்கள் செய்தல் முதலிய தொழில்களைச் செய்தனர். தங்கம், வெண்கலம் போன்றவற்றின் கண்டுபிடிப்பால் அணிகலன்கள் செய்வதும் கைத்தொழிலாக மாறியது. இரும்பு, செம்பு போன்றவற்றாலான பொருட்கள் செய்யும் தொழில்களும் தொடங்கப்பட்டன. தறிநெசவுச் தொழில், மட்கலன்கள் செய்யும் தொழில்களும் பெருகின.

மணவாழ்க்கை

          ஆடு, மாடு முதலிய கால்நடைகளைச் செல்வமாக எண்ணினர். தங்கள் சொத்துகளைக் காப்பாற்றிக்கொள்ள வாரிசு தேவைப்பட்டது. அதனால் ஒருவனுக்கு ஒருத்தி என்ற குடும்ப முறையும், பெண்களுக்கு ஒழுக்கம், கற்பு என்ற அறநெறிகளும் தோற்றம் பெற்றன.  இதனால் திருமணம் என்ற சடங்கு தோன்றியது.

தொடர்பு மொழி

          எழுத்து முறை உருவாகியது. சில குறியீடுகளை வரிவடிவமாக (எழுத்தாக) பயன்படுத்தத் தொடங்கினர்.  தமிழகத்தில் அகழாய்வு செய்யப்பட்ட இடங்களில் பரவலாக இந்தக் குறியீடுகள் கிடைப்பதாகவும், தமிழி வரிவடிவம் வழக்கில் வந்தவுடன் இக்குறியீடுகளின் பயன்பாடு குறைந்துள்ளதாகவும் ஆய்வாளர்கள் குறிப்பிடுகின்றனர்.

உடல் அடக்கம்

          இறந்தோரைப் பெரிய பானையில் அமர வைத்துப் புதைக்கும் வழக்கம் இருந்துள்ளது. அப்பானைக்குத் தாழி என்று பெயர். அவர்கள் பயன்படுத்திய பொருட்களும் வைத்துப் புதைக்கப்பட்டது. புதைத்த இடங்கள் ஈமக்குழிகள் எனப்பட்டன. இறந்த முதியவர்களை பெரிய பானை போன்ற தாழியில் வைத்துப் புதைத்தனர். இதனை முதுமக்கள் தாழி என்று அழைத்தனர். மேலும், இறந்தோர் உடலைப் பதுக்கி மறைத்துப் புதைத்து வைத்ததால் அவை பதுக்கைகள் எனப்பட்டன.

          தமிழ்நாட்டில் அரிக்கமேடு, ஆதிச்சநல்லூர், தகடூர், காஞ்சிபுரம், முதுகுன்றம் முதலிய மாவட்டத்தில் நடைபெற்ற அகழாய்வில் முதுமக்கள் தாழிகள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளன. மல்லசத்திரம், தருமபுரி, கோட்டமங்கலம் ஆகிய இடங்களில் கல் பதுக்கைகள் கண்டெடுக்கப்பட்டுள்ளன.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



பின்குறிப்பு

இக்கருத்துகள் யாவும் தமிழக வரலாறும் பண்பாடும் – வே.திசெல்லம், தமிழக வரலாறும் பண்பாடும் – டாக்டர் கே.கே.பிள்ளை, தமிழர் வரலாறு – தமிழகப் பெண்கள் செயற்களம் ஆகிய நூல்களில் இருந்து எடுக்கப்பட்டவை. மாணவர்களின் நலன் கருதி அந்நூல்களில் உள்ள கருத்துகள் தொகுக்கப்பட்டுள்ளன. முழுக்க முழுக்க மாணவர்களின் நலன் கருதியே இத்தளம் செயல்படுகின்றது.

ஆகவே, மாணவர்கள் தவிர்த்து இத்தளத்தைக் காண்பவர்கள் படிக்கவும், புரிந்து கொள்ளவும் பயன்படுத்திக் கொள்ளலாமே தவிர, இத்தளத்தில் உள்ள செய்திகளை அப்படியே எடுத்து நூலாக்கம் செய்வதோ, கைடு நூலாக்கம் செய்வதோ, வலையொளியில் பதிவு செய்வதோ கூடாது என்று தாழ்மையுடன் வேண்டுகின்றேன். புரிதலுக்கு நன்றி.

திங்கள், 2 செப்டம்பர், 2024

தொல்தமிழர்

 

தொல்தமிழர்

உலகம் கடல் நீரால் சூழப்பட்டது. உலகின் உள்ளே தங்கிவிட்ட வாயுக்கள் அழுத்தம் தாங்க முடியாமல் வெடித்து எரிமலையாக வெளிவந்தது. அவற்றினின்று வெளிவந்த பாறைக் குழம்புகள் தண்ணீரால் இறுகி மலைகளும் நிலமும் உருவாயின. நிலப்பகுதியாக உருவானபோது அனைத்து நிலங்களும் ஒரே நிலப்பகுதியாக இருந்தன. அதனைப் பங்கேயா என்று அழைத்தனர். பங்கேயா என்றால் அனைத்து நிலம் என்று பொருள். பங்கேயாவில் உள்ள புதைவடிவ மண் நம் தமிழகத்திலும் காணப்படுகின்றது. எனவே உலகில் நிலம் தோன்றிய காலத்திலிருந்தே தமிழக நிலப்பகுதி இருந்துள்ளது என்பதை உணரலாம்.

சில கோடி ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு ஒரே நிலப்பகுதியாக விளங்கிய பங்கேயா இரண்டாக உடைந்தது. அது வடக்கு தெற்கு என இரண்டு கண்டங்களாகப் பிரிந்தது. வடக்குப் பகுதிஇலாராசியாஎன்றும் தெற்குப் பகுதியைகோண்டுவானா” (கொண்டவனம்) என்றும் அறிவியலாளர்கள் குறிப்பிடுகின்றனர்.  

  • ·  இலாராசியாஇப்போதைய வட மெரிக்கா, ஐரோப்பா
  • · கோண்டுவானாபழந்தமிழ்நாடு, ஆப்பிரிக்கா, தென் அமெரிக்கா, ஆத்திரேலியா, நியூசிலாந்து, இந்தோனேசியா, இத்தாலி துருக்கி, ஈரான்.

இந்தக் கோண்டுவானா கண்டம் பிளவுபட்ட பின்னர் பழந்தமிழ்நாடு தனியாகவும், ஏனைய நாடுகள் தனியாகவும் பிரிந்தன. அவ்வாறு பிரிந்த நிலப்பகுதியே இலெமூரியா (குமரிக்கண்டம்) என்று அழைக்கப் படுகின்றது. லெமூர் என்ற பாலூட்டி விலங்குகள் வாழ்ந்த நிலப்பகுதியாக இருந்தமையால் லெமூர் எனப்பட்டது. ஆனால் தமிழர்கள் இதனைக் குமரி என்று அழைத்தனர். இந்த நிலத்தின் தென்பகுதிதான் உயிர்கள் தோன்றுவதற்குத் தேவையான தட்ப வெப்ப நிலைகளைக் கொண்டிருந்தது.

குமரிக்கண்டம்

வடக்கில் தக்காணம் முதல் தெற்கில் இந்துமாக் கடல் வரையிலும், கிழக்கில் சந்தாதீவு முதல் மேற்கில் மடகாஸ்கர் வரையிலும் பரவி உள்ள நிலப்பகுதி குமரிக்கண்டம் எனப்பட்டது. குமரிக்கண்டத்தில் ஊர்வன, பறப்பன, நடப்பன உள்ளிட்ட உயிர்கள் தோன்றிய பின்னர் மாந்தக் குரங்கினம் தோன்றியது. அவற்றின் பரிணாம வளர்ச்சியே மனிதன் ஆவான் என உயிரியல் வல்லுநர்கள் குறிப்பிடுகின்றனர். மனிதனின் மூதாதைகளுக்கு,

  • ஆத்திரேலோ பிதகசு (குரங்கு மனிதன்)
  • பிதகாந்தரப்பாசு (மனிதனின் மூதாதை)
  • ஓ மோசாப்பியன் (ஆதிமனிதன்)  எனப் பெயர்களிட்டனர்.

மனிதர்களின் மூதாதையர்கள் காட்டு விலங்கை ஒத்தவர்களாகவும், நாகரிகம் தெரியாதவர்களாகவும் இருந்தனர். தங்கள் வாழ்க்கைக்கு இயற்கையை நம்பி இருந்தமையால் அவர்களுக்கு ஏற்ற இயற்கைப் பெருவள நாடாக இருந்தது குமரிக் கண்டமே என்று தேவநேயப் பாவாணர் உறுதிபடக் கூறுகின்றார். எனவே, குமரிக்கண்டத்தில் வாழ்ந்த முன்னோர்களே முதல் மாந்தர்கள் எனில் தமிழினமே உலகின் முதல் மனித இனம் என்றும், அவர்கள் பேசிய மொழியே முதன் மொழி எனில் தமிழே முதல் மொழி என்றும் அறியமுடிகின்றது.

ஆகவே, முதல் மாந்தனாகிய தொல் தமிழரின் வரலாற்றைக் கால அடிப்படையில் 

  • வரலாற்றுக்கு முந்தைய காலம்
  • வரலாற்றுக் காலம் என்று இரு பெரும் பிரிவுகளாகப் பிரிப்பர்.

வரலாற்றுக்கு முந்தைய காலம்

எழுத்துச் சான்றுகள் தோன்றுவதற்கு முந்தைய காலத்தை வரலாற்றுக்கு முந்தைய காலம் அல்லது தொல் பழங்காலம் என்பர். இக்காலம் புதைபொருள் ஆய்வுகள் மூலம் கண்டறியப்பட்டன. அக்காலத்தில் மக்கள் விட்டுச் சென்ற கற்கள், பானை ஓடுகள் மற்றும் உலோகத்தால் ஆன கருவிகள், ஓவியங்கள், எலும்புகள் முதலியவை கிடைத்துள்ளன. அவற்றின் வழியாக வரலாற்றுக்கு முந்தைய காலத்தில் வாழ்ந்த மக்களைப் பற்றி அறிய முடிகின்றது.

பல கோடி ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் உண்டான மிகப்பழைய கற்பாறைப் படிவுகள் தென்னிந்தியாவில்தான் காணப்படுகின்றன. இப்பகுதியில் காடுகளும் மலைகளும் செறிந்து கிடக்கின்றன. எனவே பல்லாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்னரே இங்கு மக்கள் தோன்றி வாழ்வதற்கு நல்வாய்ப்புகள் உண்டு.

ஆதிமனிதன் ஆங்காங்குக் கிடைத்த உணவுப் பண்டங்களைத் தேடிப் பிடித்து வயிறு பிழைத்தான். பின்பு வேட்டையாடக் கற்றுக் கொண்டான். எனவே, மனிதன் வேட்டையாடிப் பிழைக்க்க் கற்றுக் கொண்ட காலத்திற்கு முற்பட்ட காலத்தில்தான் தொல்தமிழர்கள் வாழ்ந்திருக்க வேண்டும் என ஆராய்ச்சியாளர்கள் கூறுகின்றனர். விந்தியமலைத் தொடருக்கு வடக்கே பரந்து கிடக்கும் கங்கையாற்று வெளியும், இமயமலைத் தொடரும் முன்னொரு காலத்தில் கடலுக்குள் மூழ்கிக் கிடந்தன. இமயமலைத் தொடரில் ஆங்காங்குக் கடல்வாழ் உயிர்களின் எலும்புகள் காணப்படுவதே இதற்குப் போதிய சான்றாகும்.

தென்னிந்தியாவிற்குத் தெற்கில் அமைந்திருந்த லெமூரியாவில்தான் முதன்முதல் மக்களினம் தோன்றியது எனவும், அவ்வினமே தமிழ்நாட்டின் ஆதிகுடிகள் எனவும் லெமூரியர்கள் கருதுகின்றனர். அங்கு வாழ்ந்த மக்களின் வழி வந்தவர்கள் இப்போது தென்னிந்தியாவிலும், இலங்கையிலும், கிழக்கிந்தியத் தீவுகளிலும் வாழ்ந்து வருகின்றனர். இவர்களிடம் இன ஒற்றுமை, மக்கள் உடற்கூறு ஒற்றுமை, மொழி அமைப்பு ஒற்றுமை ஆகியவை காணப்படுகின்றன. எனினும், தமிழர்கள் தமிழகத்தின் ஆதி குடிகள் என்ற கொள்கைக்கு விஞ்ஞான முறையில் இன்னும் சான்றுகள் கிடைக்கவில்லை. பழங்கற்காலத் தமிழன் எந்த மனித இனத்தைச் சார்ந்தவர் என்று ஊகித்தறிய போதுமான சான்றுகள் கிடைக்கவில்லை.

வரலாற்றுக்கு முற்பட்ட காலத்து மக்களுடைய இன வேறுபாடுகள், நாகரிகம், பண்பாடு ஆகியவற்றைப் பற்றி ஆராயும்போது,

  • தமிழரின் உடல்தோற்றம்
  • புதைபொருள் ஆய்வுகள் வெளிப்படுத்தும் கருவிகள், பொருட்கள்         ஆகியவற்றின் அமைப்பு
  • அவர்களுடைய மொழியும், மொழிப் பிரிவுகளும்

என்ற மூன்று துறைகளில் கருத்தூன்ற வேண்டும் என்பது ஆராய்ச்சியாளர்களின் முடிவாகும். அதன்படி, தமிழகத்து மக்களின் நிற அமைதி, தலை வடிவம், முடி, உடல் அமைப்பு, பண்பாடு ஆகியவற்றின் அடிப்படையில் பின்வரும் இனப்பாகுபாட்டை மக்கள் இன ஆய்வாளர்கள் காட்டியுள்ளனர்.

  • நிரதர்கள்கரிய நிறத்தையும், கட்டையான உடல் உருவத்தையும், அகன்ற தலைவடிவத்தையம், தட்டை மூக்கையும், சுருட்டை முடியையும் உடையவர்களே நிரதர்களாவர். இவர்கள் கற்காலம் தொட்டே வாழ்கின்றனர். வேட்டையாடுதல் இவர்களின் முக்கியத் தொழில்.
  • முதல்நிலை ஆத்திரேலியர்கள்கருமை நிறத்தையும், நீண்ட தலைவடிவத்தையும், அகன்ற மூக்கையும், சுருளும் தன்மையுடைய முடியையும் கொண்டவர்கள். பொதுவாக இவர்கள் நிலநடுக்கடல் இனத்தின் உடல் அமைப்பையும் பண்பாட்டையும் ஒத்தவர்களாவர். இந்தியாவிலிருந்து கற்காலத்தில் ஆஸ்திரேலியா வரை பரவியவர்களே முதல்நிலை ஆஸ்திரேலியர்கள் என்பர். தமிழகத்தில் இவர்கள் உழவுத்தொழிலைத் துவக்கினர். நெல், தென்னை, வாழை, வெற்றிலை போன்ற பயிர்களை வளர்த்தனர். நடுகல் வழிபாடு, இறந்தவர்களை வழிபடும் வழக்கம் இவர்களுக்கு உண்டு. யானையைப் பழக்கியவர்களும் இவர்களேயாவர்.
  • திராவிடர்கள்நீண்டு ஒடுங்கி உயர்ந்த தலைவடிவமும், குறுகியதும் அகலமானதுமான மூக்கும், மாநிறமும் உடையவர்களே நிலநடுக்கடல் இனத்தவர் எனப்பட்டனர். இவர்களின் வழிவழியாக வந்தவர்களே திராவிடர்கள் என்பர் இன ஆய்வாளர்கள்.  வேளாண்மையும், ஆடு மாடு மேய்த்தலும் இவர்களின் முக்கியத் தொழில். நீர்ப்பாசன முறை தெரிந்தவர்கள். அரண்மனை, நகரங்களை அமைத்தவர்கள். சக்தி, சிவன் வழிபாடு, கிராம தேவதைகளை வழிபடும் வழக்கம் இவர்கள்வழி தோன்றின. மனிதனின் மூதாதையர் வாழ்வுடன் பொருத்திப் பார்க்கின் குமரிக்கண்டம் தமிழர்களின் தாயகம் என்பதை உணர்த்துகின்றது.
  • ஆரியர்கள் உயரமான உடல் அமைப்பும், நீண்ட தலையும், ஒடுங்கி நீண்ட மூக்கும், நீலநிற விழிகளும், கருமையான முடியும், பொன்னிறமும் உடையவர்கள் ஆரியர்கள் எனப்பட்டனர். தமிழகத்தில் இவர்கள் பிந்தைய காலத்திலேயே குடியேறினர். தமிழகத்தில் இவர்கள் புகும்போது தங்களைக் குருமார் நிலைக்கு உயர்த்தி இருந்தனர். நால்வகைச் சாதிக் கோட்பாட்டை வலியுறுத்தினர்.

இதனடிப்படையில் மக்கள் இன வரலாற்றை மூன்று பிரிவுகளாக வகுத்துள்ளனர் ஆய்வாளர்கள். அவை,

      பழைய கற்காலம்

      புதிய கற்காலம்

      பெருங்கற்காலம் எனப்படும் உலோகக்காலம்

என்பனவாகும்.

இனக்கலப்பு

இக்காலத்தில் வாழ்ந்து வந்த தமிழ் மக்கள் இன்ன இன்ன இனக் கலப்பு உடையவர்கள் என்று கூற முடியவில்லை. கொச்சியைச் சேர்ந்த காடர்களும், புலையர்களும், திருவிதாங்கூரைச் சேர்ந்த மலைப்பண்டாரங்களும், வயநாட்டுப் பணியர்களும், ஆந்திராவைச் சேர்ந்த செஞ்சுக்களும் பழங்கற்கால மக்களின் வழிவந்தவர்கள் என இனவியலார் கூறுகின்றனர். பழங்கற்காலத்தவர்களைப்போல அவர்களும் நாகரிகத்தில் வளரவில்லை. காடர், புலையர் ஆகிய இனத்து மக்களில் நீக்கிரோவரின் குருதிக்கலப்பு காணப்படுகின்றது. சென்னையில் கிடைத்துள்ள பழங்கற்கால கருவிகள் தென்னாப்பிரிக்காவிலும் கிடைத்துள்ளன. இவர்கள் இடம்பெயர்ந்து தென்னிந்தியாவில் குடிபெயர்ந்து வந்திருக்கலாம் என்று ஊகிக்கின்றனர். இதற்குப் போதுமான சான்றுகள் இல்லை. ஆயினும் லெமூரியாக் கண்டத்தைச் சார்ந்தவர்கள் தான் தமிழர் என்ற கருத்து பொருத்தமாக உள்ளது.

திராவிடர்களே தமிழர்கள்

    புதிய கற்காலம் நிகழ்ந்தபோது தமிழகத்துடன் தொடர்பு கொண்டிருந்த மற்றுமோர் இனத்தினர் திராவிடர்கள். இவர்கள் தமிழகத்தில் பிறந்து வளர்ந்த ஆதிகுடிகள் என்றும், தமிழகத்தினின்று பரவிச் சென்று மத்தியத் தரைக்கடல் நாடுகளில் குடியேறினர் என்றும் ஆய்வாளர்கள் கூறுகின்றனர். வேறு சிலர் இவர்கள் யாவரும் இலெமூரியாவைச் சேர்ந்தவர் என்றும் கூறுகின்றனர்.

          புதிய கற்காலத்தில் இந்தியாவிற்குள் நுழைந்த கோலேரியர் என்ற இனத்தவரின் பண்பாட்டுக் கூறுகள் திராவிடர்களின் பண்பாட்டுக் கூறுகளோடு ஒத்துக் காணப்படுகின்றன. அதேபோன்று மத்தியத் தரைக்கடல் பகுதியில் வாழ்ந்த லிசியர்கள் என்ற இனத்தவர்கள் திரிம்ளை எனப்பட்டனர் என அவர்களுடைய கல்வெட்டுகள் தெரிவிக்கின்றன. இச்சொல்லின் ஒலி திரமிளம், தமிழ் என்ற சொற்களின் ஒலியுடன் ஒத்துப்போகின்றது. மேலும் மத்தியத் தரைக்கடல் பகுதி மக்கள், மேக்ரான், பலூசிஸ்தான், சிந்து ஆகிய தரைப்பகுதிகளில் வாழ்ந்த மக்கள் யாவருக்கும் திராவிடர்களின் பண்பாடுகள் ஒத்திசைந்து காணப்படுகின்றன. ஆயினும் திராவிடரின் குடியேற்றம் எப்போது தென்னிந்தியாவில் நிகழ்ந்தது என்பதற்கு தற்போது கிடைத்துள்ள அகச்சான்றுகளும், புறச்சான்றுகளும் தெரிவிக்கின்றன.

வரலாற்றுக் காலம்

எழுத்துச் சான்றுகள் தோன்றிய பின்பான காலத்தை வரலாற்றுக் காலம் எனலாம். தமிழிலக்கியங்களின் குறிப்புகள், வெளிநாட்டாரின் பயணக் குறிப்புகள், புராணங்கள், சமய இலக்கியங்கள், கல்வெட்டுகள், நாணயங்கள், பிரிட்டிஷ், பிரெஞ்சு கிழக்கிந்தியக் கம்பெனிகளின் ஆவணங்கள், டச்சு, போர்த்துக்கீசிய பாதிரியார்களின் குறிப்புகள், கடிதங்கள், அறிக்கைகள், அரசின் ஆவணங்கள் ஆகியன வரலாற்றுக் காலத்தை அறிய துணை புரிகின்றன. அதனடிப்படையில் இக்காலத்தை,

  • ·       சங்ககாலம்
  • ·       பல்லவர் காலம்
  • ·       சோழர் காலம்
  • ·       பாண்டியர் காலம்
  • ·       இடைக்காலம்
  • ·       பிற்காலம்

என வகைப்படுத்தலாம்.

வரலாற்றை அறிய உதவும்சான்றுகள்

இவ்விரு வரலாற்றை அறிய துணை புரிகின்ற சான்றுகளின் மூலமாகக் கிடைத்த தகவல்களால் அக்காலத்தில் வாழ்ந்த மக்களினத்தின் வாழ்க்கைமுறை, சமூக முறை, பண்பாடு, நாகரிகம், பழக்கவழக்கம், நம்பிக்கை, மொழி ஆகியவற்றை அறிய முடிகின்றது.

1.புதைபொருள் சான்றுகள்

    தொல்பழங்காலத்தில் வாழ்ந்த மக்களைக் குறித்து அறிய புதைபொருள் ஆய்வுகள் மிகுந்த துணைபுரிகின்றன. அவர்கள் வேட்டையாடப் பயன்படுத்திய கற்கருவிகள், சீப்புகள், சுடு மண்பாத்திரங்கள், வாழ்ந்த இடங்கள், முதுமக்கள் தாழிகள், பிணக்குழித் தோட்டங்கள், இசைக்கருவிகள், நாணங்கள் ஆகியவை புதைபொருள் ஆய்வின் மூலம் கண்டெடுக்கப்பட்டுள்ளன. இவற்றின் வாயிலாக அம்மக்களின் தொழில்கள், கலை உணர்வு, சமூக வாழ்க்கை முறை, வாணிகத்தொடர்பு ஆகியவை விளக்கம் பெறுகின்றன. சான்றாக

  • மக்களின் குடியிருப்புகள் பாலாற்று, பெண்ணையாற்றுப்  படுகைகளில் இருந்த கூறுகளை 1968இல் தொல்பொருள் ஆய்வாளர்கள் காட்டியுள்ளனர்
  • சேலம் மாவட்டத்தில் மோகனூர் என்னும் இடத்தில் இரும்புக் காலத்தைச் சார்ந்த ஆயுதங்கள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளன  
  • கொற்கையில் தொல்பழங்காலச்சின்னங்கள் பல கிடைத்துள்ளன.    
  • அரிக்கமேட்டிலும், பாலாற்றின் கழிமுகத்திலும், வாசவசமுத்திரத்திலும் கிடைத்த சான்றுகள் யவனருடன் கொண்ட தொடர்பை விளக்குகின்றன
  • பிணங்களைப் புதைக்கப் பயன்படுத்திய பெருங்கற்குழிகள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளன. அவற்றில் பலவகையான இரும்புக் கருவிகளும், சக்கரத்தைக் கொண்டு வனையப்பட்ட மண்பாண்டங்களும் காணப்படுகின்றன       
  • புதைபொருள் ஆய்வின் மூலமான சங்க காலத்துத் தமிழ் மன்னர்களின் காசுகள் கிடைத்துள்ளன. இதன் மூலம் யவன நாடு, சீன நாடு, தென்கிழக்காசிய நாடு ஆகியவற்றுடன் தமிழகம் கொண்டிருந்த வாணிபத் தொடர்பை அறிய முடிகின்றதுபட்டினப்பாலை, சிலப்பதிகாரம், மதுரைக்காஞ்சி, மணிமேகலை ஆகிய இலக்கியங்களும் இக்கருத்தை உறுதி செய்கின்றன.

2.கலைச்சின்னங்கள்

கலைச்சின்னங்கள் அக்காலத்து மக்களின் கலை உணர்வை அறியத் துணை செய்கின்றன. தென்னகத்தில் கற்காலத்து ஓவியங்களைக் காண முடிகின்றது. பல்லவர் காலம், சோழர் காலம், பாண்டியர் காலம், சாளுக்கியர் காலம், போசளர் காலம் ஆகிய காலங்களில் உள்ள சிற்பங்கள், சுவர்க்கோலங்கள் முதலியவையும், ஆடை அணிகலன்களும் அக்கால மக்களின் வாழ்க்கைக் கோணங்களைக் காட்டுகின்றன.

3.சாசனங்களும் பட்டயங்களும்

சாசனங்கள் இரண்டு வகைப்படும். ஒன்று கல்வெட்டு, மற்றொன்று செப்பேடு. தமிழகத்தில் கிடைக்கப்பெற்ற கல்வெட்டுகளில் காலத்தால் பழமையானவை தாமிழிஎன்ற எழுத்துகளாலான கல்வெட்டுகளாகும். பல்லவர் காலத்திய கல்வெட்டுகள் ஏழு, எட்டாம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்தவை. முதலில் அவை கிரந்த எழுத்தில் பொறிக்கப்பட்டுள்ளன. காலப்போக்கில் அவற்றில் தமிழ்மொழிக் கலப்புத் தோன்றியது. மரபு தமிழ் எழுத்து, வட்டெழுத்து என்று தமிழ் எழுத்துகள் இருவகையாக ஆளப்பட்டுள்ளன.

·  கி.மு.மூன்றாம் நூற்றாண்டைச் சார்ந்த அசோகரின் கிர்னார் கல்வெட்டு அன்றைய தமிழகத்து அரசுகளைக் காட்டுகின்றது.

· சமுத்திரக் குப்தனின் அலகாபாத் கல்வெட்டில் தமிழகத்து அரசியல் செய்தி காணப்படுகின்றது.

·       சம்பைக் கல்வெட்டு அசோகர் காலத்தில் தமிழகத்தில் நிலவிய சமயப் பொறையைக் காட்டுகின்றது.

· களப்பிரர் காலத்து அரசியல் குழப்பங்களை வேள்விக்குடி சாசனம் காட்டுகின்றது.

· உத்திரமேரூர் சாசனங்களும், கரந்தை, திருவாலங்காடு பட்டயங்களும், சின்னமனூர் செப்பேடுகளும், வேள்விக்குடிச் சாசனமும் மிக முக்கியமானவை.

4.மொழியில் ஆய்வு

   தற்காலத்து மொழியியல் ஆய்வு பல வரலாற்று உண்மைகளை உணர்த்துகின்றது. தமிழகத்து நடைமுறைகள், வழக்காறுகள் முதலியவை தொன்மையான காலத்தில் வடபுலத்திலும், வைதீக சமயத்திலும் புகுந்திருப்பதை மொழி உணர்த்துகின்றது. மொழியின் தன்மையைக் கொண்டு கால வரைமுறை நிர்ணயிக்க முடிகின்றது. மொழி ஆய்வின் துணை கொண்டு நிலநடுக்கடல் பகுதிகளில் வாழ்கின்ற மக்களினத்திற்கும் திராவிட இனத்திற்கும் உள்ள தொடர்பை டாக்டர் இலகோவரி என்பவர் சுட்டிக் காட்டியுள்ளார்.

5.இலக்கியம்

          இலக்கியம் சமூக வாழ்வின் பகுதிகளை முழுமையாக அடையாளம் காட்டுகின்றது. இலக்கியச் சான்றுகளை, தமிழ் இலக்கியச்சான்றுகள், பிற இந்திய இலக்கியச் சான்றுகள், அயல்நாட்டுச் சான்றுகள் என மூன்று வகையாகப் பிரிக்கலாம்.

  • தமிழிலக்கியச் சான்றுகள்எட்டுத்தொகை, பத்துப்பாட்டு, காப்பியங்கள் ஆகியவை தமிழ்ச்சமூகத்தின் அறநெறிகளை அடையாளம் காட்டுகின்றன. இதேபோன்று பல்லவர்காலம், சோழர்காலம், நாயக்கர்காலம் ஆகிய காலகட்டங்களில் வெளிவந்த இலக்கியங்களும், 18,19,20ஆம் நூற்றாண்டுகளில் தோன்றிய இலக்கியங்களும் தமிழகத்தின் சமூகம், அரசியல், சமயம் முதவலியவற்றை அறிய உதவுகின்றன.
  • பிறமொழி இலக்கியங்கள் இராமாயணம், மகாபாரதம், மத்தவிலாசம் ஆகிய நூல்கள் தமிழகத்து வரலாற்றை விளக்குகின்றன.
  • பிற நாட்டு இலக்கியங்கள்இலங்கையின் மகாவம்சம், பிளினியின் வரலாற்றுக் குறிப்புகள், தாலமியின் பூகோளம், சீனப்பயணி யுவான்சுவாங்கின் பயணக் குறிப்புகள் ஆகியவை தமிழத்து மக்களின் வரலாற்றை உணர்த்துகின்றன.

6.ஐரோப்பியக் கம்பெனியாரின் ஆவணங்கள்

               போர்ச்சுக்கல், டச்சு, ஹாலந்து, இங்கிலாந்து, பிரஞ்சு வணிக்க் கம்பெனி சார்ந்த கடிதங்களும், கம்பெனி ஆவணங்களும் 16ஆம் நூற்றாண்டு முதல் தமிழகத்தின் அரசியல், பொருளாதார, சமூக, சமய நிலைமையைக் காட்டுகின்றன.

7.பாதிரிமார் கடிதங்கள்

               கிறித்துவச் சமயத் தொண்டாற்றிய பாதிரிமார்கள் மதுரை நாயக்கர்களுடனும், தஞ்சை மராட்டியர்களுடனும், விஜயநர மன்னர்களுடனும் நெருங்கிய தொடர்பைக் கொண்டிருந்தனர். இவர்களின் கடிதங்கள் சிறந்த வரலாற்றுச் சான்றுகளாகும்.

8.கிழக்கிந்தியக் கம்பெனி ஆவணங்கள்

               19ஆம் நூற்றாண்டு முதல் தமிழகத்தை ஆண்ட ஆங்கிலக் கிழக்கிந்திய கம்பெனியாளர்களின் கடிதப் போக்குவரத்துகளும், ஒப்பந்தங்களும், அரசு ஆவணங்களும், அதிகாரிகளின் அறிக்கைகளும் அக்கால வரலாற்றை அறிய உதவுகின்றன. 19ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதியிம், 20ஆம் நூற்றாண்டிலும் தேசிய இயக்கச் சங்கங்களின் நடவடிக்கைக் குறிப்புகளும், தலைவர்களின் கடிதங்களும் தேசிய வரலாற்றை உணர்த்துகின்றன.

 ------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

பின்குறிப்பு

இக்கருத்துகள் யாவும் தமிழக வரலாறும் பண்பாடும் – வே.திசெல்லம், தமிழக வரலாறும் பண்பாடும் – டாக்டர் கே.கே.பிள்ளை, தமிழர் வரலாறு – தமிழகப் பெண்கள் செயற்களம் ஆகிய நூல்களில் இருந்து எடுக்கப்பட்டவை. மாணவர்களின் நலன் கருதி அந்நூல்களில் உள்ள கருத்துகள் தொகுக்கப்பட்டுள்ளன. முழுக்க முழுக்க மாணவர்களின் நலன் கருதியே இத்தளம் செயல்படுகின்றது.

ஆகவே, மாணவர்கள் தவிர்த்து இத்தளத்தைக் காண்பவர்கள் படிக்கவும், புரிந்து கொள்ளவும் பயன்படுத்திக் கொள்ளலாமே தவிர, இத்தளத்தில் உள்ள செய்திகளை அப்படியே எடுத்து நூலாக்கம் செய்வதோ, கைடு நூலாக்கம் செய்வதோ, வலையொளியில் பதிவு செய்வதோ கூடாது என்று தாழ்மையுடன் வேண்டுகின்றேன். புரிதலுக்கு நன்றி.