கட்டிடக்கலை
ஓர் இனத்தின் நாகரிகச் செழுமையினை எடுத்துக்கட்டும் சின்னங்களில் ஒன்று கட்டிடக்கலையாகும். தமிழக மக்களின் கட்டிடக் கலை ஆர்வமானது பல்வேறு காலங்களில் குறிப்பிடத்தக்க மாற்றங்களைப் பெற்று உயர்ந்துள்ளது. அவை மக்களின் அழகியல் உணர்வினை வெளிப்படுத்துகின்றன.
சங்க காலத்தில்….
சங்க காலத்தில் தெய்வங்களுக்கு எழுப்பப்பட்ட கோயில்கள் மண், செங்கல், மரம், உலோகம் ஆகியவற்றால் ஆனவை. “சுடுமண் ஓங்கிய நெடுநிலைக் கோட்டம்” என்று அவை குறிக்கப் பெறுகின்றன. இறைவன் வீற்றிருக்கும் இடத்திற்கும், மன்னன் வீற்றிருக்கும் இடத்திற்கும் கோயில் என்றே பெயர் வழங்கப்பட்டுள்ளது. அக்கோயில்களைக் கட்டுகின்ற கலை வல்லுநர்கள் “நூலறிப் புலவர்கள்” எனப்பட்டனர்.
இந்நூலறிப் புலவர்கள் நாள், திசை ஆகியவற்றைக் குறித்து, அவற்றில் நிற்கும் தெய்வங்களையும் நோக்கி அமைக்கப்பட்டன என்பதையும், அரண்மனையின் அந்தப்புரச் சுவர்கள் உயர்ந்தவையாக, அழகிய வேலைப்பாடு கொண்டவையாக, அவற்றின் மீது செஞ்சாந்து கொண்டு பூங்கொடிகள் எழுதப்பட்டதாக அமைந்திருந்தன என்பதையும் நெடுநல்வாடையின் வரிகள் காட்டுகின்றன.
சிலப்பதிகார காலத்தில் அரசனின் அரண்மனைச் சோதிடன், கட்டிடத்தொழில் நிபுணர் ஆகியோருடன் சிற்பக்கலை அறிஞரும் சென்று கண்ணகிக்குக் கோயில் அமைத்தனர் என்பதைச் சிலப்பதிகாரம் காட்டுகின்றது. காவிரிப்பூம்பட்டினத்தில் பொன்மண்டபம் அமைக்கப்பட்டு இருந்தது. அம்மண்டபம் மகத நாட்டு பொற்கொல்லராலும், அவந்தி நாட்டுக் கொல்லராலும், யவன நாட்டுக் கொல்லராலும், யவன நாட்டுத் தச்சராலும், தமிழகத்துக் கட்டட வல்லுநராலும் அமைக்கப்பட்டது. மண்டபத்தூண்கள் பவளத்தால் இழைக்கப்பட்டன.
மதுரை மாநரகம் தாமரை மலர் வடிவத்தில் அமைந்தது என்று பரிபாடல் கூறுகின்றது. கோவிலை நடுநாயகமாக வைத்து அதைச் சுற்றியுள்ள தெருக்கள் ஏறத்தாழ வட்ட வடிவில் அமைக்கப்பட்டிருந்தன.
பல்லவர் காலத்தில்….
கி.பி.7ஆம் நூற்றாண்டில் பல்லவ மன்னன் மகேந்திரவர்மன் அழியாத கற்கோயிலைக் கடவுளுக்குக் கட்டினான் என்று கல்வெட்டுகள் கூறுகின்றன. கோயில்கள் அனைத்தும் உயர்ந்த கோபுரங்களைக் கொண்டிருந்தன. உயர்ந்த மேடைகளின் மீது சில கோயில்கள் கட்டப்பட்டன. அவை பெருங்கோயில்கள் எனப்பட்டன. சில கோயில்களில் கருவறை, நடுமண்டபம், முன் மண்டபம் ஆகிய மூன்றும் அமைக்கப்பட்டன. திருச்சாய்க்காடு, மேலைக்கடம்பூர், திருவதிகை முதலிய கோயில்கள் இத்தகைய அமைப்புடன் காணப்படுகின்றன.
பல்லவர் காலத்தில் மிகுந்த சிறப்புடையது குடைவரைக்கோயில்கள் ஆகும். குடைவரைக் கோயில்களுக்குச் சிறந்த எடுத்துக்காட்டாக மாமல்லபுரம் அமைகின்றது. இங்கே அமைந்துள்ள ஒவ்வோர் இரதமும் ஒற்றைக் கற்கோயில் ஆகும். ஒவ்வொரு வகைக் கோவிலும் ஒருவகை விமான அமைப்புடையது. ஒரே பாறையில் குடைந்து கோயில்கள் அமைக்கும் சிற்ப மரபானது தமிகத்தில் முதன்முதலாக பல்லவ மன்னர்களால் தோற்றுவிக்கப்பட்டது. திருச்சி, பல்லாவரம், செங்கற்பட்டுக்கு அண்மையில் உள்ள வல்லம், மாமண்டூர், தளவானூர், சீய மங்கலம், மகேந்திரவாடி ஆகிய இடங்களில் பல்லவர் கட்டியக் குகைக் கோயில்கள் காணப்படுகின்றன.
சோழர்காலத்தில்….
சோழர்காலக் கட்டிடக்கலையின்
முதிர்ச்சியைத் தஞ்சைப் பெருவுடையார் கோயிலிலும், கங்கை கொண்ட சோழபுரத்திலும் காணலாம்.
தாராசுரம் ஐராவதேசுவரர் கோயில், திரிபுவனக்கோயில் ஆகிய கோயில்கள் சோழர்காலக் கட்டிடக்
கலையின் சிறப்பினை எடுத்தியம்புகின்றன.
பாண்டியர் காலத்தில்….
பாண்டியர்கள் கோயில்
பிரகாரங்களை அழகுபடுத்தினர். மதிற்சுவர்களில் கண்ணைக் கவரும் உயர்ந்த கோபுரங்களை எழுப்பினர்.
சிதம்பரம் கிழக்குக் கோபுரமும், திருவானைக்காவில் உள்ள சுந்தரபாண்டியன் கோபுரமும் பாண்டியர்
கலைக்குச் சான்று பகர்கின்றன.
விசயநகரத்தார் காலத்தில்…..
விசயநகர காலத்தில் புதிய
மண்டபங்களும், துணைக்காயில்களும் எழுந்தன. இவர்கள் உருவாக்கியதில் கல்யாண மண்டபங்களும்,
ஆயிரங்கால் மண்டபங்களும் குறிப்பிடத்தக்கவை. வேலூர், காஞ்சி, திருவரங்கம், கடந்தை ஆகிய
இடங்களில் உள்ள கோயில்களில் இவர்களுடைய கட்டிடக் கலையின் சிறப்பினை அறியலாம்.
நாயக்கர் காலத்தில்…..
மதுரை, திருவரங்கம்,
திருவானைக்கா, திருவாரூர், இராமேசுவரம், சிதம்பரம், திருநெல்வேலி, திருவண்ணாமலை, திருவில்லிப்புத்தூர்
ஆகிய இடங்களில் காணப்படுகின்ற நாயக்கர்கால கட்டிடங்கள் அவர்தம் கலை ஆர்வத்தைக் காட்டுகின்றன.
முடிவு
பல நூற்றாண்டுகளாக வளர்ந்து
வந்த கட்டிடக்கலை அரசியல், சமூகநிலை ஆகியவற்றில் ஏற்பட்ட மாற்றங்களால் தொய்வு நிலையை
எட்டியது. தற்போது அந்தக் கலைச்சின்னங்களை அழியாமல் பார்த்துக் கொள்வேதே போதும் என்ற
நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டுள்ளது.