இசைக்கலை

 

இசைக்கலை

அனைத்து உயிர்களையும் இசைக்கச் செய்வதால் இசை எனப் பெயர் பெற்றது. தொல்காப்பியர் காலத்திலேயே இசையையும் கூத்தையும் துணையாகக் கொண்டு வாழ்வு நடத்திய கலைத்துறையினர் தனிப்பிரிவாக இயங்கினர் என்பதை ஆற்றுப்படை இலக்கணத்தின் வழியாக அறியலாம். சங்க இலக்கியத்தில் இசைக்கருவிகள், பண்கள், இசைவாணர்கள் பற்றிய எண்ணற்ற செய்திகள் இடம் பெற்றுள்ளன.

சங்ககாலத்தில் இசை

சங்க காலத்தில் திணைதோறும் தனித்தனிப் பண்கள் அமைந்திருந்தன.

திணை	பண்	தோல் கருவி	நரம்புக்கருவி
குறிஞ்சி	குறிஞ்சிப்பண்	தொண்டகப்பறை	குறிஞ்சியாழ்
முல்லை	சாதாரிப்பண்	ஏறுகோட்பறை	முல்லையாழ்
மருதம்	மருதப்பண்	நெல்லரிகிணை	மருதயாழ்
நெய்தல்	இரங்கற்பண்	மீன்கோட்பறை	விளரியாழ்
பாலை	பஞ்சுரப்பண்	துடி	பாலையாழ்

சங்க காலத்தில் அன்றாட வாழ்வோடு இசையை இணைத்தவர்கள் பாணர்களாவர். அவர்கள் ஊர் ஊராகச் சென்று தங்கள் இசைத்திறமைகளைக் காட்டி மக்களை மகிழ்வித்தனர். மன்னர்களும் வள்ளல்களும் இவர்களைப் பெரிதும் பாராட்டிப் பரிசளித்துள்ளனர். பாணர்கள் வள்ளல்களாலும் மன்னர்களாலும் ஆதரிக்கப்பட்டுள்ளனர். தலைமக்களிடையே தூதுவர்களாக விளங்கினர். பெரு நகரங்களில் பாணர் சேரிகள் இருந்தன. பிற்காலத்தில் பாணப்பேறு எனப்பட்டது.

சங்க காலத்து இசைக்கருவிகள்

பண்டைய இசைக்கருவிகளில் தலையானது யாழ் ஆகும். யாழ் இரண்டு வகைப்படும். அவை, சீறியாழ் (அளவில் சிறியது), பேரியாழ் (அளவில் பெரியது) என்பனவாகும். இஃது  21 நரம்புகளைக் கொண்டது. பச்சை, செறிதுளை, போர்வை, கவைக்கடை, நரம்பு, கோடு, திவவு என்பன யாழின் உறுப்புகளாகும். பரிபாடலில் குழல் வகைகளின் விளக்கத்தைக் காணலாம். ஐந்து துளைகள் கொண்ட குழல் ஐம்புழை என்றும், ஏழு துளைகள் கொண்ட குழல் ஏழ்துளை என்றும் கூறப்பட்டுள்ளது.

இசைக்கருவிகளின் வகைகள்

பொதுவாக இசைக்கருவிகளை,

1. தோற்கருவி – முழவு, முரசு, பதலை, துடி
2. துளைக்கருவி – குழல், கோடு, தூம்பு
3. நரம்புக் கருவி – யாழ்
4. கஞ்சக் கருவி – பாண்டில் (இது உலோகத்தகடு) எனப்பகுத்துக் காண்பர்.

இசைக்கல்வெட்டுகள்

இசை தொடர்பான பழமையான கல்வெட்டுகள் ஈரோட்டை அடுத்துள்ள நாகமலை ஆண்டிப்பாறையில் காணக்கிடைக்கின்றன. இவை கடைச்சங்க காலத்தைச் சேர்ந்தவை எனக் கணிக்கப்பட்டுள்ளன.

இசை நூல்கள்

• இறையனார் களவியல் உரை என்ற நூலானது, முதுநாரை, முதுகுருகு என்னும் நூல்கள் முதற்சங்க காலத்தில் வழங்கியதாகக் குறிப்பிடுகின்றது. 
• பெருநாரை, பெருங்குருகு, பஞ்சபாரதீயம் முதலிய நூல்கள் குறித்து அடியார்க்கு நல்லார் கூறுகின்றார். இசை நுணுக்கம் என்ற நூலினை சயந்தன் என்னும் பாண்டிய இளவரசன் எழுதியுள்ளார் என்றும், இந்திர காளியம் என்ற நூல் ஒன்று இருந்தமையையும் என்று அடியார்க்கு நல்லார் குறிப்பிடுகின்றார். 
• அரும்பத உரையாசிரியர் மூலமாக பதினாறு படலம் என்னும் நூலையும், யாப்பருங்கல விருத்தி உரையின் வாயிலாக, வாய்ப்பியம் என்னும் நூலையும் அறிய முடிகின்றது. 
• குலோத்துங்கன் இசை நூல் என்பது குலோத்துங்கச் சோழனால் இயற்றப்பட்டது. விபுலானந்தரின் யாழ்நூலும், ஆபிரகாம் பண்டிதரின் கர்ணாமிர்த சாகரமும், வரகுண பாண்டியனின் பாணர்கைவழியும் குறிப்பிடத்தக்கவையாகும்.

சிலம்பும் இசையும்

சிலப்பதிகாரத்தைத் தமிழ்க்கலைக் களஞ்சியம் என்று கூறலாம். இதன் அரங்கேற்றுக் காதையும், அதற்கு அடியார்க்கு நல்லார் எழுதிய உரையும் தமிழிசையின் பல்வேறு சிறப்புகளை அறிய உதவுகின்றன. இசையாசிரியன், தண்ணுமையாசிரியன் முதலியோரின் இலக்கணங்கள் இந்நூலில் கூறப்பட்டுள்ளன. இசையை ஏழிசை என்பர். குரல், துத்தம், கைக்கிளை, இளி, உழை, விளரி, தாரம் என அவை குறிக்கப்படும். இன்று அவை சப்தசுரங்கள் எனப்படுகின்றன.

பல்லவர் கால இசைக்கருவிகள்

தேவாரப் பாடல்கள் மூலமாக இசை வளர்க்கப்பட்டது. காரைக்காலம்மையார் தாம் பாடிய மூத்தத் திருப்பதிகம் ஒன்றில் தக்கை, தாளம், வீணை, மத்தளம் உள்ளிட்ட பல இசைக் கருவிகளைக் குறிப்பிடுகின்றார். கிண்ணி, மிருதங்கம், முரசம், உடுக்கை, தாளம், துடி போன்ற கருவிகளும் தேவாரங்களில் குறிக்கப்படுகின்றன. சேரமான் பெருமாள் நாயனார் தம் திருக்கையிலாய ஞான உலாவில், தட்டழி, சங்கம், தண்ணுமை, பேரி, படகம் ஆகிய இசைக்கருவிகளைக் குறிக்கின்றார்.

பல்லவ மன்னரில் முதலாம் மகேந்திரன், இராசசிம்மன் போன்றோர் இசை அறிஞராக விளங்கினார். பல மன்னர்கள் இசைக்கலையை வளர்த்தனர். ஆழ்வார்களும், நாயன்மார்களும் நாளும் இன்னிசையால் தமிழ் பரப்பினர். திருநீலகண்ட யாழ்ப்பாணர், திருப்பாணாழ்வார் போன்ற பாணர்கள் இறையன்பர்களாக விளங்கினர். இவர்கள் யாவரும், இறைவனையே ஏழிசையாகவும், இசைப்பயனாகவும், ஓசையாகவும், ஒலியாகவும் கண்டனர்.

சோழர்காலத்து இசை

பல்லவர் காலத்தில் பாடப்பட்ட பாடல்கள் எல்லாம் திருக்கோயில்களில் பாடப்படுதற்கு எத்துணையோ நன்மைகளை இவர்கள் உண்டாக்கினர். இவைக் கலைஞர்களுக்குக் கந்தருவர், கந்தருவி என்று பட்டமளித்தனர். “வாச்சிய மாராயன்” என வாத்தியக் கலைஞர் பெயர் பெற்றனர். தஞ்சைக்கோயிலில் மட்டும் 48 ஓதுவார்கள் இருந்துள்ளனர்.

இசை குற்றங்கள்

இசை பாடும்போது ஏற்படக்கூடாத குறைகளை சிந்தாமணி ஆசிரியர் கூறுகின்றார். புருவம் உயர்தல், கண் ஆடல், மிடறு வீங்கல், பல் தோன்றல் என்பவை அக்குற்றங்களாகும். இதனால் அக்காலத்தில் இசையில் ஏற்பட்டிருந்த பெருவளர்ச்சியை அறியலாம்.

பிற்கால இசை

பிற்காலத்தில் பள்ளு, குறவஞ்சி முதலான சிற்றிலக்கியங்களில் இசைப்பாடல்கள் காணப்படுகின்றன. புரட்சிக் கருத்துகளைத் தம் இசைப் பாடல்கள் மூலம் சித்தர்கள் வெளிப்படுத்தினர். பரஞ்சோதி முனிவரின் திருவிளையாடற் புராணத்தில் தமிழிசையின் நுட்பங்கள் பல கூறப்படுகின்றன. இவற்றைத் தொடர்ந்து இன்றைய காலகட்டத்தைக் கீர்த்தனைகளின் காலம் என்று கூறலாம். இதனைத் தோற்றுவித்தவர்கள் மு.அருணாசலம் பிள்ளை, முத்துத் தாண்டவர் மரபினர் ஆவர். தற்போது தமிழிசைச் சங்கம் வகுத்த பாடத்திட்டத்தை அரசு இசைக் கல்லூரிகளில் பின்பற்றப்படுகின்றன. குரலிசை, கருவி இசை ஆகிய இரண்டிலும் பயிற்சியளிக்கப்படுகின்றது. கருநாடக இசையோடு, பழைய தேவார இசைமரபும் வளர்ச்சி பெற்று வருகின்றது.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

குறிப்பு

இக்கருத்துகள் யாவும் தமிழக வரலாறும் பண்பாடும் – வே.திசெல்லம், தமிழக வரலாறும் பண்பாடும் – டாக்டர் கே.கே.பிள்ளை ஆகிய நூல்களில் இருந்து எடுக்கப்பட்டவை. மாணவர்களின் நலன் கருதி அந்நூல்களில் உள்ள கருத்துகள் தொகுக்கப்பட்டுள்ளன. முழுக்க முழுக்க மாணவர்களின் நலன் கருதியே இத்தளம் செயல்படுகின்றது.

ஆகவே, மாணவர்கள் தவிர்த்து இத்தளத்தைக் காண்பவர்கள் படிக்கவும், புரிந்து கொள்ளவும் பயன்படுத்திக் கொள்ளலாமே தவிர, இத்தளத்தில் உள்ள செய்திகளை அப்படியே எடுத்து நூலாக்கம் செய்வதோ, கைடு நூலாக்கம் செய்வதோ, வலையொளியில் பதிவு செய்வதோ கூடாது என்று தாழ்மையுடன் வேண்டுகின்றேன். புரிதலுக்கு நன்றி.