புதுக்கவிதை - காதல்

கவிஞர் ந.பிச்சமூர்த்தி

காதல்

எண்ணாத நாள் ஒன்றில்
வந்தார் –

கோடை மழைபோல்
காட்டாற்று வெள்ளம்போல்
வீடெங்கும் குப்பைகூளம்
எங்கிலும் கந்தல் துணிகள்
முகம் எங்கிலும் வேர்வை
கைஎங்கும் சமையல் மணம்
எங்கும் இல்லநெடி
சிறு புகைச்சல்,
ஒட்டடை
வேளை பார்த்தா
நாதர் வந்தார்?
அசடானேன்.
கேட்பது அல்ல காதல்
தருவதுதான் என்று
தரையில் அமர்ந்தார்
என்னைக் காணேன்.

கவிதையின் விளக்கம்

ந.பிச்சமூர்த்தி அவர்கள் தன்னைக் காதலியாகக் கற்பனை செய்து பாடிய கவிதை இது. தன் வீட்டு வழியாகச் செல்லும் காதலனைக் காணுகின்றாள் காதலி. தன் வீட்டிற்கு அழைத்து அவரோடு காதல் மொழி பேச விரும்பி காதலனை அழைக்கின்றாள். காதலன் “நாளை வருகிறேன்” என்று கூறிவிட்டுச் செல்கின்றான். மறுநாள் தன் இல்லத்தைத் தூய்மைப்படுத்திவிட்டு, தன்னையும் அழகுபடுத்திக் கொண்டு காதலனின் வரவிற்காகக் காத்திருக்கின்றாள் காதலி. காதலன் அன்று வரவில்லை.

ஆனால், கோடையில் வரும் மழைபோல, காட்டாற்றில் வரும் வெள்ளம் போல எதிர்பாராத நாள் அன்று காதலன் வீட்டிற்கு வந்து நிற்கின்றான். அன்று பார்த்து வீடெங்கும் குப்பைக் கூளங்கள் நிறைந்திருக்கின்றன. எங்கும் கந்தல் துணிகள் சிதறிக் கிடக்கின்றன. காதலியின் முகம் முழுவதும் வியர்வை வழிந்து கொண்டிருந்தது. கைகளில் சமையல் மணம் கழந்திருந்தது. வீட்டின் இயல்பான நிலையே எங்கும் காட்சியாக இருந்தது. சமையல் செய்தமையால் வீடெங்கும் சிறு புகைச்சல் ஏற்பட்டது. ஆங்காங்கு சில ஒட்டடைகளும் இருந்தன.

இந்த நேரத்தில்தானா தன் காதலர் வர வேண்டும் என்று தவிக்கின்றாள் காதலி. என்ன செய்வதென்று அறியாது, ஏதும் செய்ய மறந்து நின்றிருந்தாள். ஆனால் வந்தவரோ, “கேட்டுப் பெறுவதல்ல காதல். தருவதுதான் காதல்” என்று கூறி வீட்டின் நிலைமையைக் கருத்தில் கொள்ளாது தரையில் அமர்ந்தார். அவருடைய காதலில் கரைந்து போனவளாய், தன்னையே தொலைத்தவளாய் நின்றாள் காதலி.

உட்பொருள்

தேடும்போது கிடைக்காது, எதிர்பாராத நிலையில் கிடைக்கும் ஆன்மக் காதலால் உண்டாகும் இன்பத்தை இக்கவிதைக் கோடிட்டுக் காட்டுகின்றது. நம் மனம் என்னும் இல்லம் எத்தகைய அழுக்குடன் இருந்தாலும் அன்பைத் தாங்கி நிற்கும் ஆன்மாவைத் தேடியே இறைவன் நம்மை ஆட்கொள்வார் என்ற இறைத் தத்துவம் இக்கவிதையில் கூறப்படுகின்றது. “என்னைக் காணேன்” என்ற தொடர், “தன்னை மறந்தாள் தன் நாமம் கெட்டாள்” என்ற நாவுக்கரசரின் ஆன்மக் காதலை நமக்கு நினைவுப்படுத்துகின்றது.