கட்டை விரல் - அண்ணாதுரை

 

கட்டை விரல் - அண்ணாதுரை

(சுருக்கம்)

ஏகலைவன்:

ஏகலைவன் வேடர் குலத்தைச் சேர்ந்தவன். தாழ்ந்த குலத்தைச் சார்ந்தவன் என்றாலும் நல்ல பண்புகள் பல பெற்றவன். துரோணாச்சாரியாரை நேரில் காணாவிட்டாலும் தன் மனதில் குருவாக நினைத்துக் கொண்டவன். அவன் வில் வித்தையில் வல்லவன்.

அர்ஜுனனின் கோபம்:

இதைக் கேட்ட அர்ஜுனன் தன் குருவான துரோணாச்சாரியாரிடம் ‘தாங்கள் எனக்கு மட்டுமே வில் வித்தையைக் கற்றுக் கொடுத்தீர்கள் என்று நம்பி மோசம் போனேன்’ என்று கோபம் கொண்டான். குரு சீடன் உறவே இதனால் முறிந்துபோய் விடுமோ என்று அஞ்சிய குரு அவன் கட்டளையை ஏற்று ஏகலைவனை வீழ்த்த எண்ணினார்.

குரு - ஏகலைவன் சந்திப்பு:

ஏகலைவனைச் சந்தித்த அவர் அவனது குரு பக்தியைக் கண்டு வியந்தார். அவனைச் சோதிக்க விரும்பி ‘ஏகலைவா நீ என்னை குரு என்று அழைக்கிறாய். ஆனால் நான் உனக்கு சிட்சை கொடுத்ததில்லை. நீயும் எனக்குக் குரு காணிக்கை தரவில்லை’ என்று கூறினார். உடனே ஏகலைவன் ‘குருவே தாங்கள் கேட்கும் காணிக்கை எதுவாயினும் நான் தருவேன்’ என்று பணிவுடன் கூறினான். அதைக் கேட்டு சிரித்த குரு ‘உன் வாய் வார்த்தையில் நான் மயங்க மாட்டேன். நீ தர முடியாத காணிக்கையை நான் கேட்பேன். பின்பு அதை தரமுடியாது நீ வருத்தம் கொள்ள நேரிடும்’ என்று எச்சரித்தார். அது கேட்ட ஏகலைவன் ‘இல்லை குருவே தாங்கள் கேட்கும் எந்தக் காணிக்கையையும் நான் தருவேன்’ என்று உறுதி கூறினான்.

கட்டை விரல் காணிக்கை:

 ‘அப்படியானால் குரு காணிக்கையாக உன் கட்டைவிரலை அறுத்துக் கொடு’ என்று கேட்டார். அது கேட்ட ஏகலைவன் ‘சுவாமி இன்னும் அரை மணி நேரத்தில் வந்து விடுகின்றேன்’ என்று கூறிச் சென்று நீர் எடுத்து வந்து தன் குருவின் பாதங்களைக் கழுவி ‘இதோ என் காணிக்கை’ என்று தன் வலது கட்டைவிரலை அறுத்து அவர் பாதங்களில் வைத்தான். அவன் செயலைக் கண்டு திகைத்த குரு மயங்கி விழுந்தார்.

கதையின் நீதி:

• ஒரு குற்றமும் செய்யாமலேயே தன் வலதுகைக் கட்டைவிரலை இழந்து தன் குரு பக்தியின் மேன்மையை உலகறியச் செய்தான் ஏகலைவன்.
• ஆனால் நேர்மையான குருவாக இருந்து அனைத்து மாணவர்களையும் சரிசமமாகப் பார்க்காது ஏகலைவனுக்குத் தெரிந்தே துரோகம் செய்தார் துரோணாச்சாரியார்.
• தன் பொறாமை எண்ணத்தால் தான் மட்டுமே புகழ் பெற வேண்டும் என்று எண்ணி குருவிடம் ஏகலைவனை வீழ்த்துமாறு கட்டளையிட்டதால் ஏகலைவனை விடத் தாழ்ந்து போனான் அர்ஜுனன்.

ஆசிரியர் கருத்து:

இந்தக் கதையை நாளைய சமுதாயத்தினர் ஏற்றுக்கொள்ள மாட்டார்கள். இந்தக் கதை பின்னாளில் வெவ்வேறு மாற்றங்களைப் பெறலாம்.

• அர்ஜுனன் பொறாமை குணம் கொள்ளாமல் ஏகலவனைக் கண்டு பெருமை கொள்ளலாம்.
• கண்ணால் காணாத தன் குருவிற்காக தன் கட்டைவிரலை இழக்கத் தயாரான ஏகலவனைக் கண்டு அவன் கூட்டத்தார் சினம் கொள்கின்றனர். ‘ஏகலைவா நாம் காட்டில் வாழ்வதால் இயல்பாகவே நாம் வில் வித்தையில் வல்லவர்கள். அதை உணராது நீ உன் கட்டைவிரலை இழந்து நம் வேடர் குலத்திற்கு அவமானத்தைச் சேர்க்காதே என அறிவுரை கூறியபோதும், அதை ஏற்காது தன் கட்டைவிரலை இழந்து வந்த ஏகலைவன் மீது கோபம் கொண்டு அவனை வெறுத்து ஒதுக்கலாம்.
• ஆசிரியர் என்பவர் மாணவர்களின் வாழ்விற்கு வழிகாட்டுபவர் என்ற நிலையிலிருந்து இறங்கி, தன் மாணவனுக்குத் தெரிந்தே துரோகம் செய்த துரோணாச்சாரியரை மக்கள் இழிந்து பேசலாம்.
• ஆகவே காலம்காலமாக நாம் கூறிக்கொண்டிருக்கும் புராணக் கதைகளை அந்தந்த காலத்திற்குத் தகுந்தாற்போல் சற்று மாற்றியமைத்து நீதி புகட்ட வேண்டியது நம் தலையாய கடமை என்கின்றார் அறிஞர் அண்ணா.