சங்க காலம் பொற்காலம்

 

சங்க காலம் பொற்காலம்

முன்னுரை

       சங்ககாலம் பொற்காலம் எனப் போற்றப்படுகிறது. இதற்குக் காரணம் அக்கால மக்களின் வாழ்க்கைமுறை, அரசியல், தமிழ்மொழி ஆட்சி, இலக்கியவளம், புலமைப்போற்றல், பண்பாடு நாகரிகம் ஆகியனவாகும்.

அரசியல்

     நிலவுடைமைச் சமுதாயமும் முடியாட்சி சமுதாயமும் தோன்றிய காலம் சங்க காலம் எனப்படுகிறது. ஊர்ப்புறத்தலைவர்கள் குடைவோலை முறையிலும், அரசர்கள் வாரிசு அடிப்படையிலும் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டனர். போரும், பூசலும் மக்களை பெரிதாகப் பாதிக்கவில்லை. மக்கள் போர்க்காலத்தும் அமைதி வாழ்க்கையே வாழ்ந்தனர் என்பதும் போர் என்பது மன்னர்க்கும் மறவர்க்கும் உரியது என்பதும் அக்கால இயல்பாய் இருந்தது. ஒரு நாட்டு புலவரும் வாணிகரும் வேறு நாடு செல்வதற்கு எத்தடையும் விதிக்கப்படவில்லை. மன்னன் மக்கள் மனமறிந்து செயல்பட்டான். நல்லாட்சி நடந்தது. தமிழ் வேந்தர்கள் வெற்றிகள் பல பெற்றனர்.

தமிழ்மொழி ஆட்சி

       தமிழ்  நாட்டைத் தமிழர்களே ஆண்ட காலம் சங்ககாலம். அக்கால அரசில் தமிழொன்றே ஆட்சி மொழியாய் இருந்தது. பின் ஆண்ட களப்பிரர்களோ, பல்லவர்களோ தமிழைப் புறக்கணித்தனர். அவர்கள் காலத்தில் சமஸ்கிருதமும், பாலியும், பிராகிருதமும் ஆட்சி செய்தன. இத்தகைய வரலாற்றை  ஆராயும் போது தமிழ் ஆட்சி செய்த காலம், தமிழனால்  தமிழன் ஆழப்பட்ட காலமாகிய சங்ககாலம் பொற்காலமே.

புலமை போற்றல்

      இனம் குலம் ஆகிய வேற்றுமைக்கு அப்பாற்பட்டதாகக் கல்வி போற்றப்பட்டது.

              கற்கை நன்றே  கற்கை நன்றே

              பிச்சை புகினும் கற்கை நன்றே

எனச் செல்வத்தினும் கல்வியே பெருமை சேர்ப்பது என அக்காலத்தார் கருதினார். அறிவுக்கும் கல்விக்கும் முதன்மை கொடுக்கும் சமுதாயம் செல்வத்திலும் முதன்மை பெறுதலை இன்றும் காணலாம்.

                அறிவுடையார் எல்லாம் உடையார் அறிவிலார்

                 அஃதறி கல்லா தவர்.

என்ற வள்ளுவர் சொல் பொய்யன்று. அறிவார்ந்த சமுதாயம் அறிஞர்களை போற்றியது.

புலவர்களின் பெருமை

         பொருளையும் பொன்னையும் பரிசாகப் பெறும் இரவலர்கள் தாம் புலவர்கள் என எள்ளி நகையாடுவோர் உளர். புலமைக்குப் பரிசு ஒரு மதிப்பீடு என்றே அக்காலப்புலவர்கள் எண்ணினர். பரிசுக்காக பொய் கூறி ஒருவனை வாழ்த்தியதில்லை. எத்திசைச் செல்லினும் அத்திசைச் சோறே என மன்னனை எதிர்ப்பதில் இறுமாப்புற்றனர். அவர்தம் அறிவு, ஆட்சிக்கும் மக்களுக்கும் மன்னனுக்கும் பயன்பட்டது. அறிவுடையோர் வழிகாட்ட அரசன் ஆட்சி புரிந்ததால் ஆட்சி சிறப்புற்றது.

பெண்மை போற்றல்

           பெண்களில் பெருந்தொகையினர் படித்தவராயிருந்தனர், பெருமைமிகு புலவர்களாக முப்பதுக்கும் மேற்பட்ட பெண்கள் விளங்கினர். ஔவையார், வெள்ளி வீதியார், நக்கண்ணையார், ஆதிமந்தியார் போன்ற பெண்பாற் புலவர்களின் பாடல்கள் சங்க இலக்கியத்தில் உள்ளன. கல்வியுரிமை மட்டுமன்றிச் சமுதாயத்தின் பிற உரிமைகளும் பெற்றிருந்தனர். பெண்கள் விரும்பியவனைக் கணவராகப் பெறும் உரிமை, கணவன் தேடிவந்த பொருளைப் பாதுகாக்கவும் செலவிடவும் உரிமை, அரசு பணிகளில் பணியாற்றும் உரிமை எனப் பெண்கள் பெற்ற உரிமைகள் பல.

பண்பாடும் நாகரிகமும்

         சங்க சமுதாயம் பண்பாட்டிலும் நாகரிகத்திலும் மேம்பட்டு விளங்கியது. சிற்பம், ஓவியம், போன்ற கலைகள் வளர்ச்சி பெற்றிருந்தன. கலைஞர்களாகிய பாணர்களும், கூத்தரும், விறலியும் அரசராலும் ஏனைப் புரவலராலும் மதிக்கப்பட்டனர். சங்க கால மக்கள் உடல்சார் வாழ்க்கையைவிட உள்ளஞ்சார்ந்த வாழ்க்கைக்கு சிறப்பிடம் கொடுத்தனர். அதனால் அன்பு, அருள், வாய்மை, நட்பு போன்ற நற்பண்புகளைப் பெற்று விளங்கினர்.

பொதுமை அறம்

         சாதிசமய பூசல்கள் சங்ககாலத்தில் இல்லை. தீண்டாமைக் கொடுமை அறவே இல்லை. ஏற்றத்தாழ்வற்ற அக்காலச் சமுதாயத்தில் எல்லா இனத்தவரும் ஒன்றி வாழ்ந்தனர். காதலர்களை இனம், சாதி, கொடுமை ஆகியன கட்டுப்படுத்தாத காலம் அது. நீதி, தண்டனை போன்றவை அனைவர்க்கும் பொதுவாய் இருந்தன.

தொழில்வளர்ச்சி

         உழவு, நெசவு போன்ற அடிப்படைத் தொழில்கள் மேலோங்கி இருந்தன. உழவுத்தொழில் வளர்ச்சிக்காக கரிகாலன் காவிரியில் கல்லணை கட்டினான்.  தமிழ் அரசர்கள் பலர் பாசன ஏரிகளை ஏற்படுத்தி நீர்வளம் பெருகச் செய்தனர். பட்டினும், மயிரினும், பருத்தி நூலினும் நெய்யப்பட்ட ஆடைகள் உள்நாட்டு தேவைகட்கு மட்டுமின்றி வெளிநாடுகளுக்கு ஏற்றுமதி செய்யவும் உற்பத்தி செய்யப்பட்டன.

இலக்கியவளம்

          கம்பராமாயணமும், பெரியபுராணமும் சோழர் காலத்தின்தான் தோன்றியது. பாட்டும் தொகையுமாகிய சங்ககால இலக்கிய விழுமத்திற்கு அக்கால அரசியலும் நல்லாட்சியுமே காரணமாக இருக்க முடியும். சிறந்த இலக்கியங்கள் தோன்றும் காலம், ஒரு நாட்டிற்கு நற்காலம் என்பது உண்மை. ஈடும் இணையுமற்ற தூய தனித்தமிழ் இலக்கியங்கள் தோன்றிய காலம் சங்ககாலமாகும்.

சங்க இலக்கியங்களின் சிறப்புகள்

•  தொல்காப்பியமும், சங்க இலக்கியமும் பண்டைத் தமிழர்களின் வாழ்வியலைப் படம் பிடித்துக் காட்டுகின்றன.
•  அகம், புறம் என்ற பொருள் பாகுபாடு வேறு எந்த மொழியிலும் இல்லை.
•  சங்கப்பாடல்கள் சமயச் சார்பு இல்லாதவை. பாடல்களில்  தெய்வங்கள் இடம்பெறினும் அவை பாடலின் பாடுபொருள் ஆகவில்லை.
• நாடகப்பாங்கிலான பாடல்கள் அமையப்பெற்றுள்ளன. சான்று - கலித்தொகை
•  சங்கப்பாடல்களில் இல்லது புனைதல் இல்லை. சங்கப்புலவர்கள் உள்ளதை உள்ளவாறு பாடியுள்ளனர்.
•  சங்கப்பாடல்களில் கையாளப்பட்டுள்ள உவமைகள் அனைத்தும்   இயற்கையோடு இயைந்த கற்பனைகளாகக் காட்சியளிக்கின்றன.
•  “யாதும் ஊரே, யாவரும் கேளிர்”, “பண்பெனப்படுவது பாடறிந்து ஒழுகுதல்“ என்பன போன்ற உயர்ந்த கோட்பாடுகள் சங்க இலக்கியங்களில் காணக் கிடைக்கின்றன.
• அரசர்களும் புலவர்களாக வீற்றிருந்தனர்.
•  வரலாற்றுக் களஞ்சியமாகத் திகழ்கின்றன. சான்று – பதிற்றுப்பத்து, புறநானூறு
• மெய்ப்பாடு, களவு, கற்பு, அகப்பொருள், புறப்பாருள் உள்ளிட்ட மரபுகளை மீறாமல் சங்கப்பாடல்கள் அமைந்துள்ளன.

முடிவுரை

       சங்க காலத்தின் பெருமைகளையும், சங்க இலக்கியங்களின் பெருமைகளையும் ஆழ்ந்து நோக்கும்போது, பொற்காலம் என்ற ஒன்று தமிழ்நாட்டில் நிலவியிருக்குமானல் அது சங்க காலமாகத்தான் இருக்கும் என்பதில் எள்ளளவும் ஐயமில்லை.